De eerste dag van het Inntelvolk

Helaas moet ik de hele dag weg en kan ik deze eerste (zonnige) dag van de bijen niet volgen, maar Geraldine en dochter Lotte zien dat er al een flink aantal bijen aan het vliegen is. Om half 6, als ik thuis kom, wil er net een hommel de kast in. Ze is nog geen drie tellen binnen of ze vliegt er al weer uit, weggejaagd door bijen.
Eerst sociale verplichtingen, maar dan, om een uur of negen hebben we de tijd om weer op het bankje te zitten en naar de bijen te kijken. Dode zusters worden vakkundig naar buiten gesleept. Ze worden in het gras gelegd of een bij vliegt meters ver weg met de overledene om dan ineens samen naar beneden te storten. We nemen aan dat de levende bij weer gewoon terugkomt naar de kast. Tot in de schemering blijven er bijen actief.
De onderste kast (die leeg is) is overbodig en kan weg. Maar ja, alleen een broedkamer staat zo iel, dus we zetten de lege kast op de broedkamer met voer. Deksel erop en dan lijkt het heel wat. Niemand die ziet dat alleen het onderste gedeelte in gebruik is.
Hond Sjaantje zit gefascineerd naar de bijen te kijken. Ze is de enige die pal voor het vlieggat gaat zitten loeren, met haar neus tegen twee bijen aan.

We zijn aan het kijken wat er allemaal groeit rond deze plek en we verbazen ons over de grote dracht! Nooit geweten dat 500 meter verderop een rij van een stuk of tien lindebomen staan. Lindebomen geven de laatste grote dracht aan bijen. Afgelopen jaren heb ik natuurlijk bijvriendelijke bloemen gezaaid, maar nooit met het idee zelf een volk honingbijen te hebben. Dit bijenvolk kan daar nu goed van profiteren. Evenals van de berenklauw, de bruidssluier en de zonnebloemen. De distels komen nog op in de uiterwaarden en ik weet dat er tuinen zijn met bloeiende hedera. Nu we goed rondkijken, lijkt het erop dat we een hele imkerij kunnen starten hier!