Een zwerm!

Iemand belt op dat er een zwerm bijen in hun tuin is gekomen. ’s Middags zag het zwart van de bijen en de diertjes hebben zich verzameld in een oude perenboom. Of ik er iets van weet en of ik er iets mee kan.
Ik weet dat het wettelijk zo is dat zij de bijen mogen houden. Deze mensen hebben geen kast en kunnen niet imkeren, maar ze kennen iemand die imker is, dus die wordt gebeld. Ik bel intussen Geraldine en vraag of ze tijd heeft, want dit is natuurlijk leuk om mee te maken! Zo gebeurt het dat om 7 uur ’s avonds een oude imker, twee ouders, vier kinderen, een hond en wij als beginnelingen onder een hoge perenboom kijken naar een grote zwerm bijen die zich goed verdekt in de oude takken en bladeren heeft genesteld.

 

De oude imker blijkt hoogtevrees te hebben en het komt goed uit dat Geraldine haar imkeruitrusting altijd in de auto heeft liggen. De man des huizes hijst zich in haar witte pak, klimt de ladder op, knipt wat takken weg en wacht op de volgende instructie.

‘Nu moet je de korf eronder houden en dan heel hard op de tak slaan,’ roept de imker naar boven. ‘En de korf goed vasthouden.’ Alsof het zijn zoveelste zwerm is, zo volleerd gaat de man te werk!

(op de bovenste foto is de klap nog niet gegeven;

op de onderste zie je de bijen op het pak zitten)

De korf met bijen wordt op het gras gezet, met een baksteen eronder zodat de resterende bijen er ook in kunnen vliegen.

Het is even spannend, want er is nu overal actie: rond de korf, in de boom, in de lucht. Waar zit de koningin? Want waar zij is, gaan de bijen heen. De eerste vijf minuten weten we het niet. De ene keer lijkt het of de plek in de boom groeit, de andere keer lijkt het of er veel bijen de korf in gaan. Maar eindelijk wordt het duidelijk: de bijen gaan de korf in. Mooi!

‘Imkeren is geduld hebben,’ citeer ik onze bijenleraar. ‘Ja, maar dat heb ik niet,’ zegt de oude imker. Maar in de tijd dat we wachten, met een kop koffie, zittend in het gras, met het gezoem van de bijen om ons heen, komen we de tijd goed door. Er wordt weer heel wat bijenkennis uitgewisseld.

 

Als de meeste bijen in de korf zijn, is het tijd voor de laatste handeling: de korf omdraaien, een jutezak eromheen, vastbinden en in de auto zetten.

 

 

De bijen gaan naar hun nieuwe stek, meer dan 4,5 kilometer van deze plek vandaan. Ver genoeg om niet terug te vliegen.